009. Boże, dziękuje. Wiedziałem, że czuwasz nade mną. Byłem szczęśliwy. To chyba był jakiś cud. Siódme niebo.

Flesze, ludzie, paparazzi. To coś czego nie lubiłem. Widać było, że Amanda się bała. Z jednej strony ja też. Szybko złapałem ją za ramie i wsiedliśmy do samochodu. Jechaliśmy w ciszy do hotelu. Nie wiedziałem co powiedzieć, bo chyba zwykłe „przepraszam” nic nie da, a wyszedł bym na debila. Niespodziewanie cisze przerwała dziewczyna.

- Wstydzisz się mnie – powiedziała smutna.

- Nie, to nie tak ..- przerwała mi.

- Justin, ja wiem. Jestem przybłędą, nie mam nikogo, nic. Jestem sama jak palec i w każdej chwili możecie mnie zostawić. Tak, wiem, jestem problemem dla was i … - nie mogłem już tego słuchać, zatrzymałem się gwałtowaniem.

- Możesz już skończyć? Nawet tak nie mów. Masz całą epike, moją mame i mnie – popatrzyłem na nią – nawet nie wiesz jak ja się cieszę, że ciebie poznałem.

- I tak kiedyś w końcu mnie zostawicie.

Nie wytrzymałem. Złapałem ją za ręke. Patrzyliśmy na siebie. Miała piękne oczy. Zacząłem się przybliżać do jej twarzy. Pragnąłem tego jak nigdy. Już dzielił na 1 centymetr, kiedy zadzwonił mój telefon. Zastrzele tego kogoś. Niechętnie odsunąłem się od dziewczyny i popatrzyłem na wyświetlać.

- Tak?- zapytałem.

- Justin? Gdzie jesteście? Jest już po północy – moja mama była już lekko zdenerwowana, jak ja.

- Jedziemy. Mamo musze kończyć. Pa – i się rozłączyłem.

Nic już nie mówiliśmy. Byłem zły. Bardzo zły. No jak mogła mi przerwać w takim momencie?! Nie mogłem tego tak zostawić. Jutro wracamy do domu. Zaczną się koncerty. A co najważniejsze rozmowa z Seleną. Kocham ją? Czy dobrze robie? Te pytania krzątały się w mojej głowie. Nie znałem odpowiedzi. Amanda to ta właściwa? Czy ja coś do niej czuje czy tylko zauroczenie? Nie wiem. Kiedy się zorientowałem byliśmy pod hotelem. Oddałem samochód i powędrowałem do budynku. Dziewczyna szła równym krokiem za mną. Rozeszliśmy się do swoich pokoi.

-Dobranoc – powiedziałem i uśmiechnąłem się do dziewczyny.

- Dobranoc  Justin – także się uśmiechnęła.

Zamknąłem drzwi i od razu poszedłem do łazienki. Zdjąłem rzeczy i wszedłem pod prysznic. Właśnie tego było mi trzeba. Gorąca woda spływała po moim torsie. Może minęło z 20 min kiedy wyszedłem. Wytarłem się i ubrałem dół od piżamy. Podśpiewując sobie pod nosem położyłem się w dużym łóżku. Miękka kołdra, poduszka. Byłem w raju. Nagle zachciało mi się pić. Wiec musiałem niestety wstać. Podszedłem do lodówki i wyjąłem wode. Spojrzałem na drzwi i można było zauważyć, że ktoś pod nimi jest. Zaciekawiony poszedłem sprawdzić. Otworzyłem drzwi. Co tam zobaczyłem nie miałem pytań.

- Amanda? Co ty? – byłem zdezorientowany.

- A tak sobie siedzie, wiesz przemyśleć – powiedziała zmieszana.

- Nie masz karty – nie zapytałem, stwierdziłem.

- No wypadła mi w samochodzie i zapewne twoja mama ma.

- I siedzisz tak tu z 30 minut ? – kiwnęła głową – było zapukać.

- Nie chciałam ci przeszkadzać – odpowiedziała.

- Chodź – wziąłem ją za ręke.

Dziewczyna weszła za mną. Boże, dziękuje. Wiedziałem, że czuwasz nade mną. Byłem szczęśliwy. To chyba był jakiś cud. Siódme niebo.

- Chcesz się wykąpać? – zapytałem.

- Nie mam ubrań.

Wyjąłem z szafy jakąś bluzke i jej podałem.

-Masz, a reczniki masz w łazience.

- Dzięki – uśmiechnęła się.

Zadowolony z siebie powędrowałem do łózka. Czekałem na nią. Na Amande. Prawie zasypiałem. Nagle drzwi się otworzyły. Wyszła. Moja bluzka ledwo zakrywała jej tyłek. Nie powiem, wyglądała uroczo. Poklepałem  miejsce koło siebie. Spojrzała na mnie.

- No przecież nie gryze – zaśmiałem się.

- No przecież wiem.

To musiało komicznie wyglądać. Ja sobie leże na połowie łóżka bez koszulka a ona mała stoi i się patrzy. Położyła się koło mnie. Zgasiłem telewizor i próbowałem zasnąć. Na nic. Przekręciłem się na drugi bok i napotkałem zielone oczy Amandy. Wpatrywały się we mnie. Byłem wyżej, wiec doskonale widziałem. Nieświadomie przesunąłem noge do jej, ale od razu tego pożałowałem. Była zimna. Zimna jak lód.

- Jesteś lodowata – powiedziałem – zimno ci?

- Nie, nie. Jest ciepło – uśmiechnęła się.

Mam wrażenie, że ona się mnie wstydzi. Jej Poliki przybrały kolor lekkiego różu. Widziałem, bo księżyc idealnie padał na jej twarz.  Zamknęła oczy. Chyba zasnęła. Ale tak szybko? Mi to potrzebne chyba z 2 godziny, a jej nie pełnej minuty. Lekko objąłem ją ramieniem, a ona wtuliła się mocno. Zadowolony z siebie szybko zasnąłem.

Rano, wstałem pierwszy. Dziewczyna nadal była wtulona w mój tors. Uśmiechnąłem się na jej widok. Jakoś od razu miałem lepszy humor. Lekko oderwałem się od dziewczyny. Wziąłem rzeczy i poszedłem się wykąpać.  Po 30 minutach wyszedłem cały czysty i pachnący. Amanda już nie spała. Siedziała i patrzyła się na mnie. Uśmiechnąłem się, co odwzajemniła.

- Ide na dół. Chcesz coś do jedzenia? – zapytałem, bo byłem strasznie głodny.

- Jak byś mógł to naleśniki.

- Okej, załatwione.

OCZAMI PATTIE***

-Scooter! Nie widziałeś mojego kolczyka? – plątałam się po całym pokoju.

- Masz – podał mi.

- Gdzie był?- spytałam.

- Pod krzesłem.

Ah ta moja uwaga. Szykowaliśmy się na samolot do domu. Cała wyszykowana zeszłam na dół na śniadanie. Akurat zauważyłam Justina.

- Hej mamuś – pocałował mnie w policzek.

- Cześć. A gdzie Amanda?

- Dopiero wstała a ja poszedłem po śniadanie – powiedział zadowolony.

- No Justin, widze, że coś świta miedzy wami – zaśmiałam się.

- Świta? Nie, przypominam ci, że mam dziewczyne.. – przerwałam mu.

-… której nie kochasz.

- Jezu od razu, że nie kocham. Po prostu nie jestem pewien uczuć do niej i .. – znowu mu przerwałam.

-… i postanowiłeś to zakończyć.

- Czytasz w myślach czy co?

- Nie. Ja tylko znam bardzo dobrze mojego syna – przytuliłam go.

- Wiec teraz możesz być szcześliwa, bo postanowiłem zakończyć tą szopke.

W Samolocie.

Przeglądałam czasopisma. Kenny jak zwykle spał, a Scooter się czemu przyglądał. Nie czemuś tylko komuś.

- Scooter, nie patrz się tak – zaśmiałam się.

- Wiem, ale zobacz jaki on jest szcześliwy.

- Widze właśnie.

Patrzyłam na nich. Śmiali się, słuchali muzyki, wygłupiali.

- Ładnie razem wyglądają – powiedziałam.

- Właśnie miałem to powiedzieć – zaśmiał się.

- Jest coś może do jedzenia? – zapytał Kenny.

- Wiesz powinno coś być. Zapytaj się – odpowiedziałam i uśmiechnęłam się w strone zakochanych.

OCZAMI JUSTINA***

- Ejjj teraz moja kolej – kłóciła się Amanda.

- No własnie nie, bo ja teraz – uśmiechnąłem się.

- Jasne, znowu ty? Oszukujesz!

- Haha, nie ładnie tak zwalać na kogoś jak się nie umie grać – i zacząłem ją łaskotać.

Wygłupialiśmy się,  śpiewaliśmy, do tego wszyscy się przyłączeli. Kenny śpiewał Part of me, Katty Perry. Leżeliśmy ze śmiechu. Niestety wszystko co dobre kiedyś się kończy. Gdy byliśmy już pod domem, nie spodziewałem się tego, była a raczej stała tam Selena. Zamurowało mnie. Wszystko co miałem jej do powiedzenie, ulotniło się. 

===============

 i mamy kolejny, przepraszam, że tak długo, ale wiecie szkoła a teraz jeszcze głupie testy.

ale bede starała sie dodawać częściej.

Jak się podoba? :)