002. W krainie smerfów

Szedłem lasem. Ciemno. Żadnego światła. Moja komórka padła. Ej czy to nie jest tak jak w horrorach? Nagle pojawił się mały ludzik. Miał może z 130cm wzrostu. Miał koszulke z moją podobizną. Pewnie mój fan. Podszedłem do niego i uśmiechnąłem się.

- No cześć mały. Co chcesz? Zdjęcie, autograf? – zapytałem z uśmiechem numer 2.

- Jaki mały? Ja mam 28 lat. – wkurzył się.

- A to przepraszam. Tak zapytam, gdzie ja wgl jestem? – człowiek stał zdezorientowany.

- Jak to gdzie?  W krainie smerfów .

Jakiej krainie smerfów? Czy ja oszalałem? Ej no bez jaj. Patrzyłem na tego niebieskiego typa i …

- JUSTIN śniadanie! – krzyczała mama z dołu.

- Uff to tylko sen – mówiłem sam do siebie – ale smerfy? Ryan je lubi , ale ja?

Patrzyłem na wyświetlacz telefonu, minęło może z 10 minut. Postanowiłem wstać. Poszedł się umyć, potem ubrać i gotowy. Zszedłem na dół a tam było czuć moje śniadanie.

- Mmmm co tak ładnie pachnie ? – zapytałem z ciekawości.

- Ulubione naleśniki mojego syna – powiedziała z uśmiechem.

Dałem jej buziaka w policzek i zacząłem jeść. Mmm pycha jak zawsze. Nie jestem żadną rozpieszczoną gwiazdką, która musi mieć kucharza. Umiem nawet sam coś ugotować. No na przykład  zupe odgrzać. Ostatnio moje podgrzewanie wyszło na to, że włączył się alarm pożarowy. Przypaliłem garnek razem z pokrywką. Dobra może nie był to dobry przykład, ale umiem popcorn w mikrofalówce zrobić.  2 tygodnie temu spaliłem jak robiłem.  Dobra, nie jestem w tym najlepszy, ale moja mama za to tak. Kiedyś może mnie poduczy czy coś. Posprzątałem po sobie, pozmywałem i postanowiłem zajrzeć do pokoju gościnnego.

- Justin, ja wychodze na zakupy i podjade do Jeremiego – powiedziała i pakowała coś do torby.

- Pozdrów go i dzieci – odpowiedziałem na samą myśl o Jazzy i Jaxonie uśmiechnąłem się.

- Kenny za jakąś godzinke przyjedzie do ciebie, żebyś się nie nudził – już wychodziła gdy coś sobie przypomniała – A i zaglądaj czasem do niej.

- Tak jest .

Zamknąłem za nią drzwi i poszedłem do gościnnego. Przyglądałem się dziewczynie. Miała duże niebieskie oczy, blond włosy, cała blada. Dotknąłem jej ręki, była lodowata. Bałem się o nią. Miałem wyrzuty sumienia, że to moja wina. Ale przecież nie mogę siebie obwiniać. Nagle zadzwonił mój telefon.  Szybko pobiegłem na góre i odebrałem.

//rozmowa telefoniczna//

- Hej Justin – odpowiedziała Selena.

- Hej. Dzwonisz w jakieś ważnej sprawe? – szczerze? Nie chciało mi się z nią gadać.

- Wiesz jestem akurat blisko twojego domu wiec wpadne – czułem, że się uśmiecha.

- No okej, ale troche nie spore – musiałem coś wymyślić. Nie mogła zobaczyć tej dziewczyny.

- tak? A to dlaczego? – nigdy nie daje za wygraną.

- Bo… - już nie wiedziałem co powiedzieć – Dobra, przyjedz.

- No to za chwilke będę – i się rozłączyła.

Zbiegłem szybko zamknąć pokój, aby jej nie korciło. O kurna już jest. Otworzyłem jej i zaprosiłem do salonu. Tam pocałowała mnie w usta, ale nie czułem tego samego co na początku.

- No to co robimy ? – zapytałem znudzony.

- Może film? – pokiwałem głową – to ty wybierz, a ja pójde do gościnnego po moją branzoletke.

- Nieee, ja po nią pójde a ty wybierz – zaproponowałem.

- Ale nie wiesz gdzie jest, wiec ja pójde – już zamierzała otwierać, gdy jej zagrodziłem.

- No, ale mam straszny bałagan – spojrzała na mnie zdezorientowana – remont.

- A, no to okej. Chociaż zobacze co robicie nowego – uśmiechnęła się.

- Selena, idź wybierz film – pocałowałem ją.

Jak powiedziałem tak zrobiła. Szybko wziąłem jej rzecz i wróciłem. Spojrzałem ostatni raz na dziewczyne i nie leżała już na prosto. Była przekręcona na bok. Bez większego namysłu poszedłem do Seleny.

- No Justinku, wybrałam komedie romantyczną, pasuje? – zapytała.

- Tak, oczywiście – już nie chciałem się jej sprzeciwiać.

Włączyłem film i usiadłem na skórzanej sofie, a zaraz obok wtuliła się we mnie Selena. Objąłem ją i zaczęliśmy oglądać. Gdzieś po 2 godzinach, Selena płakała, bo Ron zdradził Jessice. Moim zdaniem powinna znaleźć nowego. Nagle usłyszałem jak coś huknęło. Nikogo nie było, wiem tylko, że Kenny miał przyjechać.

- Słyszałeś? – odezwała się.

- Nie ja nic nie słyszałem – skłamałem – wiesz ja musze do toalety, zaraz wracam.

Szybko poszedłem do kuchni. Czysto. Myślałem, że mama przyszła, ale nic. Góra, czysta. Więc poszedłem w strone gościnnego. Ruszał się coś. Pobiegłem do salonu.

- Selena, dzwoniła twoja menadżerka, i mówiła żebyś do domu przyjechała – musiałem coś na szybko wymyśleć.

- No ciekawe czego znowu chce – wstała, kierowała się do wyjść – no to do kiedyś tam.

Pocałowała mnie i wyszła. Zamknąłem i popędziłem do gościnnego. Cicho uchyliłem drzwi i wszedłem. Dziewczyna patrzyła na różne zdjęcia na półkach. Nagle odwróciła się w moją strone. Bałem się jak zaaraguje. Zacznie piszczeć czy mnie pocałuje. Różnie to bywa.

- O kurcze, a jednak jeszcze śnie – powiedziała z uśmiechem.

- Co śnisz? – nie wiedziałem o co jej chodzi.

-  Wyśniłam Justina Biebera, a rzadko mi się zdarza, serio – zaśmiała się.

A czyli ona myśli, że to sen.

- No więc jestem – uśmiechnąłem się.

- To jak już jesteś to musze ci powiedzieć, że twój koncert był wspaniały, na lepszym nie była. Jestem z tych opanowanych fanów. No jak chcesz mogę zrobić scenki typu „ o Jezu Justin Bieber „ czy coś ale wtedy pewnie znikniesz – strasznie dużo mówi – Nie wiem, czy mnie pamiętasz, ale robiłam sobie z tobą zdjęcie. Nie miałam komórki, bo mnie okradli – posmutniała – ale ty zrobiłeś swoją – wtedy spojrzała na mnie.

- Jak to cie okradli ? – to mnie bardziej zainteresowało.

Dziewczyna zachwiała się i zemdlała. Szybko podbiegłem. Nie mogłem złapać pulsu. Szybko dzwonie do Kennego. Teraz się wszystko zaczyna.

=============================================

no i mamy 2 rozdział.

 Dziękuje wam za komentarze, na prawde to wiele dla mnie znaczy <3

10 komentarzy = NOWY ROZDZIAŁ :D

Licze na wasze opinie ^^

do następnego !

Jeśli chcesz być informowany napisz swojego twittera lub gg ! :)