012. Uśmiechnąłem się do niej i dotknąłem jej dłoni. Była lekka i ciepła, a raczej gorąca. Zarumieniła się.

Stałem, stałem, stałem. Nie mogłem nic zrobić. Totalna blokada. Jak to nie ma Amandy? Jestem nadal z Seleną? Czy ktoś sobie jaja robi? Wszedłem do łazienki. Przemyłem twarz. Popatrzyłem się na swoje odbicie i nadal nic nie ogarniam. Przypomniało mi się, że mam jej zdjęcie na komórce. Czym prędzej wyjąłem telefon i przy tym kilka razy mi wypadł z ręki. Przeglądałem i nic. Zero. Tylko Selena i Ja. Usiadłem pod umywalką i po prostu same z siebie łzy mi poleciały. Przecież kochałem ją. Była przepiękna, taka kochana. Nigdy już nie znajde takiej dziewczyny.

- Justin!!! – wołał Scooter- Szykuj się , za 15 minut wchodzisz. Idź do Ryana.

- Jasne, już ide – odpowiedziałem obojętnie.

Wyszedłem, a Scoot patrzył się na mnie jak na idiote.

- Płakałeś? – zapytał.

- Nie kurde, fontanne udawałem.

- Ale co się stało? Wiesz, że możesz ze mną o wszystkim pogadać – chyba chciał mi dodać otuchy, ale mu się nie udało.

- Wiem, ale teraz nikt mi nie pomoże – westchnąłem.

Poklepał mnie po plecach i wyszedł, a ja za nim. Poszedłem do Ryana. Zawsze umiał mi humor poprawić. Bieber. To był sen. Weź to w końcu zrozum, mówił do mnie mój rozum. Ale jak sen? Już się biłem z własnymi myślami. Dobra, sen. Musze wrócić do normalności. Nałożyłem na siebie uśmiech numer 2 i z udawaną radością i moim tanecznym krokiem otworzyłem drzwi od pokoju przyjaciela.

- Siema stary – przybiliśmy żółwika.

- Oo widze, ze humor dopisuje – uśmiechnął się.

- No cos w tym stylu – zaśmiałem się.

- Widze, że nasz Bieberek wraca.

- No a jak inaczej. Nie mogę zawieść moich fanów – teraz to już uśmiechnąłem się szczerze.

Na samą myśl o moich Beliebers, nawet gdy mam zły dzień, uśmiech wkrada się na moją twarz. Szybko przebrałem się. Poprawili moją fryzure i byłem już gotowy.

Czekałem już pod sceną zwarty i gotowy do akcji. To był szok, gdy usłyszałem, że przybyło aż 300 tysięcy ludzi. Byłem szcześliwy, że mogę przed nimi występować.

- 30 sekund – krzyknął ktoś.

Radość jaka mnie ogarniała była niedopisania.  Justin Bieber wraca, powiedziałem sobie w myślach i się zaśmiałem. Dobra, to mój dzień, moja chwila. Powoli wchodziłem na scene. Usłyszałem tysiące wrzasków. Dziewczyny płakały, piszczały, krzyczały. Byłem już na srodku.

- Dobry wieczór ! – krzyknąłem – cieszę się, ze jesteście – i zacząłem moją piosenke All a round the Word.

Zawsze tą piosenką rozpoczynam mój koncert. Wariowałem tam jak małe dziecko, które cieszy się na widok pierwszej zabawki. To była energia. Skakałem, śpiewałem razem z fanami. Normalnie magia. Następna piosenka była Beauty and a beat z Nicki. Tak, przybyła na moją prośbę. Śpiewaliśmy razem. Nicki w różowej sukience z pomponami wyglądała naprawdę szałowo.

- BRAWA DLA NICKI MINAJ – krzyknąłem do mikrofonu.

Ona mnie tylko pocałowała w policzek i pomachała do fanów. Jeszcze zaśpiewałem Eenie meenie, One time, Thought of you, Take you, Believe i czas teraz na One Less Lonely Girl. Jak zawsze zapraszałem jedną fanke.  Okazała się nią blondynka o niebieskich oczach.  Ładna była, bo nie powiem, że nie, ale to nie to. Na sam koniec przytuliłem ja i podziękowałem. Teraz była ostatnia, czyli mój popis Boyfriend. Mogłem się przy niej popisał jak tylko potrafie. One to lubią. Zdjąłem koszulke, a w efekcie pokazałem moje mieśnie.

- No to co, która chce zostać moją dziewczyną? – zapytałem.

Odpowiedział mi wrzask. Uśmiechnąłem się promiennie.

- No to dla was będzie BOYFRIEND!

Zacząłem pierwsze wersy piosenki i mnie olśniło. W pierwszym rzędzie stała dziewczyna, która wyglądała identycznie jak Amanda. Może to ona. Uśmiechnąłem się do niej i dotknąłem jej dłoni. Była lekka i ciepła, a raczej gorąca. Zarumieniła się. Była taka podobna.  Duchu modliłem się, aby to była właśnie ona.

Zakończyłem.

- DZIĘKUJE BARDZOO! KOCHAM WAS!

Kochałem je bardzo mocno. Były moim wsparciem i lekiem na wszystko.  Wziąłem pierwszą lepszą wode i wypiłem całą. Byłem bardzo spragniony, ale też zadowolony.

- Świetny występ stary – pogratulował mi Scooter.

-Dzięki – uśmiechnąłem się.

- A i jeszcze jedno – zatrzymałem się – w pokoju jest Selena jak coś.

- Co?! Co ona tutaj robi?

- Przyjechała – powiedział.

- Dobra trzeba to zrobić raz a dobrze – powiedziałem sam do siebie a Scoot się zaśmiał.

Szedłem pewnym siebie krokiem w strone mojej garderoby. To była moja szansa. Otworzyłem drzwi a na kanapie siedziała ona. O nie, powiedział głos w mojej głowie.

- Hej Justin – podeszła i pocałowała mnie w policzek.

- Cześć Sel.

- Słuchaj, wiesz myśle, że to nie ma sensu – powiedziała.

- Ale co? – zapytałem zdezorientowany.

- No wiesz.. jak ci to powiedzieć łagodnie… Zrywam z tobą – uśmiechnęła się.

- Co? – nie ruszałem się .

- Wiesz zostańmy przyjaciółmi – zaproponowała.

- Okej.

- Nie jesteś zły? – zapytała.

„Zrywam z tobą” i to miało być łagodnie? Ale ciesze się bardzo. Boże dziękuje ci za to. Uśmiechnąłem się do niej. Chyba nie wiedziała o co mi chodzi.

- Ja? Być zły? Nawet dobrze się stało, bo cie nie kochałem – uśmiechnąłem się.

- Nie kochałeś mnie ?

- No nie. Selena, mnie się nie da oszukać – uśmiechnąłem się tajemniczo – No idź idź do Mike bo się nie cierpliwi – zaśmiałem się.

- Jasne, bo ci wierze. Nie wiem wgl dlaczego byliśmy razem – odpowiedziała.

- Wiesz, to był największy mój błąd – uśmiechnąłem się zwycięsko.

- Dobra, Nara, bo nie chce mi się jej słuchać – i wyszła.

Byłem najszczęśliwszym człowiekiem na ziemi. Tak Justin, ona to robiła i bardzo dobrze. Jeszcze spotkanie z fanami i dom. Mój kochany domek. Przebrałem się i poszedłem do pomieszczenia, gdy fotograł czyli Alfredo robił nam zdjęcia. Były różne. Piękne i te mniej ładne. Ale były to moja Beliebers. Do każdej się uśmiechałem i przytulałem.

Powrót do domu to chyba najszcześliwsza chwila w życiu. Mój pokój i ja. Łóżko i czego człowiek chce więcej. Byłem już pod moją willą, kiedy naprzeciwko zauważyłem dom średniego wzrostu. Kremowy.

- Mamo, mamy nowych sąsiadów? – zapytałem.

- Na to wygląda – uśmiechnęła się.

- Może wiesz coś na ich temat?

- Wiem tylko, że to jest samotny ojciec ze swoją córką.

- OOoo samotny ojciec mamo – poruszałem zabawnie brwiami.

- Justin, zapomnij. Nawet nie próbuj mnie z nim swatać.

- Czy ty musisz wszystko zepsuć?- zapytałem.

Zaśmiała się i weszła do domu. Teraz tylko jedno mnie trapiło. Kim oni są…

============

DONE ;D

Jak powiedział tak jest :D

Jak się podoba ?